Soms heb je van die dagen waarvan je ’s ochtends al weet: Dit wordt niks. Je was net heerlijk aan het dromen over allerlei prachtige dingen, gaat je wekker. Snooze. Een aantrekkelijk knopje op zo’n moment. Maar dan gaat, in mijn geval, na drie minuten dat rotding alweer! En aangezien het niet mijn gewoonte is om te snoozen, moest ik er van mezelf na drie minuten maar aan geloven: Opstaan. Ik kon het lichtknopje niet vinden, evenals het knopje van mijn grote vriend het electrische kacheltje. Na een hoop gestuntel was ik vervolgens aangekleed en dat m’n haar in een slordige knot. En crème in m’n mond. Smullen! Op naar de keuken, in de hoop dat je ontbijt meer smaak verschaft. Gelukkig wel, en er zat zelfs een cadeautje in m’n schoen. Ja, ik ben 17. Zeventien. Over 1,5 maand 18 (hoera!). Op je krot ga je vervolgens naar school, op dat ding dat steeds doortrapt en wat je steeds bijna te laat doet komen. Maar ik was optijd! Voor het academieuur wel te verstaan, jaja. Ik word een geleerde, let maar op. Dat doel ‘haal je atheneum diploma’ is gewoon een lachertje. Ha. Ha. Dat brengt me wel op het voltooien van een doel trouwens! En aangezien deze blog niet gaat over een baaldag maar over het halen van doelen, zal ik ook daar maar eens wat aandacht aan besteden. Namelijk:
034 Haal één PTA-week hooguit één onvoldoende
Ik heb namelijk GEEEEEEEEEEEEEN onvoldoendes!!!!! WoOoOoOoOhhhhOoO00000000w. Wel moeilijk om je herkansing te kiezen dan, trouwens. :’)
Verder met mijn dag. Ik was op school, 8 uren lang, en heb weer veel kennis in mijn brein opgenomen. Het bruisende brein van Maaike, jawel. Ik weet alles over hellingen, Kadinsky, de 0-groep, en ga zo maar verder. Na een lachwekkend laatste uurtje les, ging ik naar huis. Op de fiets terug naar huis besloot ik langs de fietsenmaker te gaan, altijd leuk. Ja hoor, ze wilden m’n fiets wel maken. Of ik een leenfiets wilde. Weet je hoe die dingen eruit zien!? Rood. Met gegat het nummer erin. Alsof IEMAND het in z’n hoofd haalt zo’n ding te stelen. Nee, ik liep wel terug naar huis. Op m’n hakken. Heel leuk allemaal.
Eenmaal thuis, volgde het keerpunt van deze dag. Ik besloto namelijk weer eens te bloggen! En zijn jullie daar nu niet blij mee, lieve lezers, nu jullie mijn gezeur aan hebben mogen horen? Jawel!
Ik ben trouwens vergeetachtig, ook dat nog. Ik heb namelijk al best wat doeletjes gehaald ondertussen, maar het saldo in m’n eend groeit niet. Daar ga ik zo dus even aan werken, geen idee hoe lang ik dat al vergeten ben. Om het nog maar even op de doelen te houden, mijn tanden glimmen! Oogverblindend! Het gaat zéér goed met dat doel! =D
024 Geef één dag iedereen de hele dag gelijk
En wat dachten we van dat doel? Dat wordt nog wat… morgen? Ja! Ik ga het gewoon doen! Ik zal geen boeiende gesprekspartner zijn dus morgen (ja en amen), maar misschien wel een hele aardige. Yes! Ik heb het even op een briefje geklad, want tja, ik ben bang dat ik daar toch steeds aan herrinnerd zal moeten worden… Hellupie.
Nu werk ik aan het prijsvragendoel. Ik ga namelijk winnen:
– Het debuutalbum van Ruben Hein (inderdaad, wie!?)
– Een digitale camera van Casio
– Het boek Jetset door Marion Pauw
Veel meer leuks kan ik zo gauw even nog niet vinden. Maar nu maar eens hopen dat ik iets win! Binnen die 20 keer iets winnen, dat zou toch wel leuk zijn… misschien moet ik het ook eens op papier zoeken =)
Nu er weer een prachtige blog uit mijn typgrage, verlamde vingers is gerold, ga ik verder met dingen. Ik weet nog even niet precies wat, haha. Ik ben in ieder geval benieuwd naar morgen, gezien het geplande doel… jullie horen van me!
* Bijna een jaar aan het doelen trouwens… *
Maaike's 101/1001 